Net zoals zijn collega-Tachtigers had de jonge Albert Verwey weinig op met de negentiende-eeuwse Franse poëzie. Neerlandicus Dick van Halsema concludeert stellig dat diens essays uit de jaren 1880-90 geen enkele verwijzing naar Baudelaire bevatten. Heel anders wordt het dertig jaar later, wanneer Verwey in de entourage van de dichters P.N. van Eyck en J.C. Bloem verkeert. In de jaren 1914-18 vertaalt hij een reeks gedichten uit Les Fleurs du mal, die gepubliceerd worden in zijn eigen tijdschrift De Beweging. De getoonde, tweetalige editie is bezorgd en van een nawoord voorzien door Martin Hietbrink en Marijke Stapert-Eggen. Men vergelijke Verweys vertaling van “La mort des pauvres” met die van Henriette Roland Holst op de pagina Mister Décadence.
Charles Baudelaire, Negentien Bloemen van het Kwade, vertaling Albert Verwey, Lunteren, LM, 1998. [22546 B 1]