“Hier is Baudelaire, zoals ik hem zie”, zo besloot Menno Wigman de verantwoording bij de Baudelaire uitgave die hij in 1989 publiceerde bij Uitgeverij Buissant. Het is de verdienste van Kiki Coumans dat deze Bloemen van het kwaad, die indertijd slechts in kleine kring bekend waren, opnieuw beschikbaar zijn geworden. In haar nawoord memoreert ze Wigmans diepgaande verwantschap met Baudelaire en diens decadente levensgevoel, dat ook blijkt uit de titel van Wigmans inleidende essay, “De Zwarte Bruiloft van Baudelaire”. Deze tweetalige editie bevat naast zijn eigen keuze uit Les Fleurs du mal ook een aantal gedichten uit Le Spleen de Paris, waaronder het hier getoonde gedicht ‘L’étranger’. Men vergelijke Wigmans vertaling met de oudere versie van Jules Schürmann.
Charles Baudelaire, De bloemen van het kwaad, vertaling Menno Wigman, Amsterdam, Prometheus, 2021.