Dit mooi geïllustreerde manuscript is, heel misleidend, ook onder de titel Babad Dipanagara bekend. Misleidend, omdat het niet over de autobiografie van prins Diponegoro gaat. In tegendeel, ook deze tekst geeft een deel van de geneaologie van Raden Tumenggung Cokro van Purworejo (voormalig Kedhung Kebo) weer en zijn visie op de Java-oorlog en Prins Diponegoro. In dit door hem in opdracht gegeven manuscript laat hij Diponegoro afschilderen als een ‘bandiet en struikrover’, zoals de ondertiteling van een van de illustraties benadrukt. Ook dit manuscript is in de Javaanse versvorm macapat geschreven. Het komt uit Semarang en gebruikt het grote ronde schrift van Yogyakarta, Het is gedateerd 1866. Men gaat ervan dat het is gebaseerd op vroegere versies zoals het Babad Mentaram (1835) of het Buku Kedhung Kebo Tanah Bagelen (1843). De laatstgenoemde versie, ook door Raden Tumenggung Cokro van Purworejo in opdracht gegeven, beschrijft de ‘Diponegoro troubles’ in een indrukwekkende band met kleurrijke en vergulde wayang figuren.
Buku Kedhung Kebo (1866). Handschrift, onbekende auteur. [D Or. 13]