In het moderne Indonesië is prins Diponegoro een gevierde verzetstrijder, een held, die de Java-oorlog verloor alleen omdat de Nederlanders hem in de val lokten met een achterbaks manoeuvre. Maar hij was vooral ook een banneling die meer dan 25 jaar ver weg van thuis - eerst in Menado (Noord-Sulawesi) en dan in Makassar (Zuid-Sulawesi) - zijn dood tegemoet zag zonder enkel persepectief nog ooit weer naar Java terug te mogen keren. Hij gebruikte de tijd om zijn leven schriftelijk vast te leggen en zijn perspectief op de gebeurtenissen rond de Java-oorlog aan het nageslacht door te gegeven.
Het Babad Diponegoro wordt vaak als een autobiografie beschouwd, een genre dat in Indonesië tot voor kort niet bekend was. Het originele, oorspronkelijk in het Javaans geschreven manuscript is helaas niet bewaard gebleven, maar wel een vroege kopie ervan en deze Nederlandse vertaling uit het jaar 1875. Alle twee, het ene manuscript bewaard in de Nationale Bibliotheek in Jakarta, het andere in de Universiteitsbibliotheek Leiden, werden in 2013 opgenomen in UNESCO’s Memory of the World Register.