De joodse romanist Sem Dresden (1914-2002) was sinds 1947 hoogleraar Franse letterkunde aan de Universiteit Leiden. In 1962-63 was hij daar rector magnificus, en van 1978 tot 1981 was hij president van de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen. Van 1943 tot 1945 verbleef Dresden in het doorgangskamp Westerbork. Zijn meest bekende werk is het indrukwekkende Vervolging, vernietiging, literatuur (1991), dat in vele talen vertaald is. Hierin onderzoekt hij, met de afstandelijke blik van de literatuurwetenschapper, en met de bewogenheid van de directe getuige, hoe literatuur kon ontstaan vanuit de verschrikkingen van de holocaust en de vernietigingskampen, en hoe literatuur in staat is het onbeschrijfelijke weer te geven.