‘Isabella en Ferdinand waren katholieke heersers geworden van een grotendeels islamitische bevolking. Om die zogenaamde morisken te bewegen het ‘ware geloof’ aan te nemen werd de inquisitie opgericht, waarmee een agressieve bekeringspolitiek begon die ertoe moest leiden dat Spanje gezuiverd werd van islamitische aanwezigheid. Sommige Moren gingen over tot het christendom, eerder uit lijfsbehoud dan uit geloofsvuur, anderen beleden het katholicisme met de mond, maar trokken bij de mis waar ze verplicht aanwezig moesten zijn demonstratief een zuur gezicht. De inquisitie verbood Moorse liederen, Moorse kledij en Moors eten. Vooral de aubergine moest het ontgelden: controleurs gingen langs de deuren om te ruiken of er geen aubergine in olijfolie werd gebakken, want dat werd geassocieerd met de islam en dat zou erop wijzen dat de Moren heimelijk binnenshuis hun geheime geloof nog aanhingen. 

Een bepaalde groep wekte de wrevel van de inquisitie: de bewoners van Hornachos. Zij hadden een aan arrogantie grenzende autonomie voor zichzelf opgeëist, waardoor katholiek Spanje ver weg leek. Maar ook deze minirepubliek in Extremadura [Andalusië?] naderde zijn eind. Nadat er een massamoord was gepleegd op de opstandelingen werden de 3500 overgebleven bewoners gedwongen naar Sevilla te lopen, waar ze verder werden getransporteerd naar Marokko. Plannen om ze op volle zee te laten zinken werden om redenen van complexiteit terzijde geschoven.’