De meest afgeronde, professionele serie foto’s die Alexine Tinne maakte, zijn de stadsgezichten van Den Haag. Hierin toont Tinne haar technische kunde. Op zich is het stadsgezicht een bekend genre. Hierin bestond een eeuwenoude traditie in de prentkunst. Fotostudio’s van haar tijd, zoals die van de fotografen Bückmann of Hille, fotografeerden in die traditie bekende monumenten en schilderachtige motieven in het stadsbeeld. Tinne’s voorkeur ging uit naar iets anders: het fotograferen van stedelijke ruimtes, volumes en ritmische patronen, liefst bij fel

zonlicht. Dat laatste bracht niet alleen de belichtingstijd terug. Ook verkreeg ze hiermee het door haar zo geliefde licht-donker spel van lichte vlakken en strepen van slagschaduwen. Ze kocht een geavanceerde camera met groot formaat negatieven en de mogelijkheid om schuine lijnen recht te zetten dat zeer geometrisch symmetrische composities opleverde. Het was een voorliefde die in het modernisme in de twintigste eeuw populair zou worden. Tinne was haar tijd ver vooruit.