Alexine Tinne pakte tegen 1860 de camera op. Dat was voor een vrouw in die tijd uitzonderlijk. Fotografie was voornamelijk een aangelegenheid voor mannen, die beschikten over voldoende tijd, geld en kennis van chemie en natuurkunde om de fotografie te kunnen beoefenen. Alexine schreef in een (ongedateerde) brief aan haar nicht Jetty, dat nu ze zelf fotografeerde en dat de ‘uitdagingen daarvan ongelooflijk’ waren. De houten camera’s waren zwaar en vergden veel handwerk, waarbij kennis van optiek vereist was. Foto’s werden gemaakt op glasplaten die ter plekke met chemicaliën bewerkt moesten worden. In de film in het volgende hoofdstuk is te zien hoe dat ging. Bij dit werk kreeg Alexine waarschijnlijk hulp van bedienden. Het grote formaat glasnegatieven van 40 x 50 centimeter hanteerde destijds vrijwel niemand. Niet alleen maakte Alexine zich de techniek snel eigen, ook verrichtte zij van het begin af aan uitgesproken experimenten en had zij in meerdere genres primeurs voor Nederland.

Vermoedelijk zijn de vroegste foto’s van Alexine Tinne gemaakt in de jaren ca. 1859-1861. Ze gebruikte hierbij de fotografie waarvoor die in haar tijd het meest werd gebruikt: de portretfotografie. Portretten werden destijds met daglicht gemaakt. Fotostudio’s waren serre-achtige ruimtes waarin bij zonlicht werd gefotografeerd. Kunstlicht kwam pas in de vroege twintigste eeuw op in fotostudio’s. Ook Alexine maakte gebruik van daglicht, in haar geval in haar tuin. Charmant is te zien hoe zij met een kamerscherm een studiosetting maakte. Aan de scharnieren van het scherm is te herkennen welke foto’s in ieder geval in haar tuin zijn gemaakt.