Alexine Tinne groeide op in de ‘high society’ van Den Haag. Haar familie was rijk, onder andere door de exploitatie door haar vader van koffie- en suikerplantages in het huidige Guyana (naast Suriname): een Nederlandse en later een Engelse kolonie. Alexine’s rijkdom was gebaseerd op arbeid van tot slaaf gemaakte Afrikanen, wat haar latere leven extra opmerkelijk maakt. Alexine’s vader overleed toen zij acht was. Samen met haar moeder ging zij het reizen steeds meer tot hobby maken. In Den Haag en andere Europese steden genoot Alexine met haar moeder van het leven in aristocratische kringen en van de vele bals, waar Alexine vaak ten dans werd gevraagd. Hoewel sommige bewonderaars vasthoudend waren, verzuchtte Alexine zelf dat ‘het huwelijk toch zeker niet noodzakelijk is?’. Alexine hoefde niet naar school; zoals gebruikelijk in de betere kringen kreeg zij les aan huis. Ze woonde naast de Koninklijke Bibliotheek. Daar verdiepte ze zich in boeken over wetenschap en de witte plekken op landkaarten.

In Nader tot Tinne reconstrueert Dagmar van Weeghel de historische figuur Alexine Tinne in een hedendaags fotoproject. De vrouw die Alexine Tinne uitbeeldt heet Neeltje de Vries. Zij is geen fotomodel of actrice, maar een jonge vrouw uit de dagelijkse omgeving van Van Weeghel, die door haar zelfstandige karakter voor Van Weeghel de ideale ‘Alexine’ is. De zoektocht die zij samen naar de historische fotograaf ondernemen duurt inmiddels drie jaar en reikte ver: tot in de Pyreneeën en tot achter de gesloten voordeur van het acht tiende-eeuwse woonhuis van Tinne aan het Lange Voorhout. Dit is inmiddels een Rijksmonument, waar het Lodewijk XVI-interieur nog hetzelfde is als in Alexine’s tijd. Ook kwamen zij uit bij persoonlijke eigendommen van Tinne in de collectie van het Haags Historisch Museum, die bij uitzondering mochten worden getoond in deze portretten. De objecten komen met eigentijdse materialen en voorwerpen die Van Weeghel toevoegde, in de foto’s associatief bijeen en brengen de figuur Alexine Tinne tot leven.