Toen Alexine samen met haar moeder Henriette en tante Adriana (Addie) in 1861 weer naar Afrika vertrok, zou zij enkele onverschrokken reizen ondernemen. De eerste was een heuse expeditie, die zich kon meten met de grote onderzoeksreizen van die tijd. Samen met de wetenschapper Theodor von Heuglin trokken de Tinne’s stroomopwaarts over de Gazellerivier, een zijrivier van de Nijl. Deze expeditie verliep zeer ongelukkig. Ook sprak Alexine haar afschuw uit over de wrede aspecten van de slavenhandel waar zij getuige van werd. Nadat het reisgezelschap was getroffen door ziekte, moest de reis worden afgebroken. Naast enkele dierbare bedienden verloor Alexine daar haar tante en haar moeder. Zij koos er toen niet voor, zoals Von Heuglin, om terug te keren naar Europa.

Na een Odyssee over de Middellandse Zee vestigde ze zich met een groep bevriende reisgenoten, die zij haar ‘nieuwe familie’ noemde, in Algiers. Van daaruit ondernam ze dappere en grootschalige karavaantochten, waarmee ze tot diep in de Sahara hoopte te komen om Toearegs te ontmoeten, waar ze over had gelezen. Een karavaantocht die Alexine startte vanuit Algiers liep mis op onrust en interne ruzies onder de expeditieleden en ze keerde via Constantine weer terug naar de Middellandse Zee. De expeditie die Alexine vervolgens in 1869 ondernam vanuit Libië, eindigde noodlottig. Haar kamp werd op 1 augustus van dat jaar overvallen waarbij Alexine en enkele bedienden door Toearegs en Arabieren werden vermoord.