Hier zien we het begin van het commentaar op de redevoering Pro Marcello, uit 46 v.C. Cicero hield deze rede nadat Caesar de burgeroorlog tegen Pompeius had gewonnen. Cicero stond daarin aan de verkeerde kant, en kwam in de problemen. Hij verwijderde zich uit het politieke leven en kwam daarin pas weer terug toen Caesar hem gratie had gegeven.
Deze redevoering is de eerste die Cicero houdt na de burgeroorlog. Hij bedankt daarin Caesar om het feit dat de ex-consul Marcellus, die ook aan de kant van Pompeius stond, ook gratie heeft gekregen. Aan het begin van zijn redevoering, met de woorden diuturni silenti, patres conscripti (mijn langdurige stilte, heren senatoren …), gaat Cicero in op het feit dat dit zijn eerste openbare redevoering in lange tijd is. Voor iemand die niet goed op de hoogte is van de historische situatie legt het commentaar het uit.
Het commentaar luidt als volgt: “Mijn langdurige stilte, heren senatoren] Cicero hield zich stil tijdens de burgeroorlogen, want er kon geen plaats zijn voor hem tijdens deze oorlogen. Cicero kreeg gratie, en ook de orator Marcellus keerde terug naar Rome, die [de dichter] Lucanus ‘Marcellus de praatzieke’ noemt.”
We zien hier het ‘lemma’ uit de tekst (diuturni silentii) en de uitleg van de commentator. Later komen we terug op een belangrijke opmerking uit het commentaar over deze redevoering.