Vergeleken met de fiets zou de betjak (huidige Indonesische spelling becak) het straatbeeld van Indië pas later gaan domineren. Waarschijnlijk werden deze fietstaxi’s – waarin de passagier(s) in een soort bakje vervoerd worden – in de jaren dertig van de twintigste eeuw geïntroduceerd. Het verschil met een ‘riksja’ is dat de passagiers niet achterin zitten, maar meestal vóór de bestuurder moeten plaatsnemen. In de betjaks op Sumatra zitten de passagiers naast de chauffeur zoals bij een motor met zijspan. Tot op de dag van vandaag komen deze fietstaxi’s in veel Indonesische steden voor. Nog altijd is het een toeristische attractie om er een tochtje in te maken, al zijn de betjaks tegenwoordig vaak gemotoriseerd.
Wim en Theá Maronier zitten klaar om zich door de anonieme betjakrijder te laten vervoeren vanaf Kapsalon Maronier in Makassar op Celebes, 1939. [KITLV 41786]