‘De Nederlandse schepen waren top-notch. Wat schepen betreft was Nederland het Apple van die tijd – je kreeg ze nergens beter. Ze kwamen in alle maten en soorten, met grote en kleine zeilen. Kleine en wendbare vissersboten, maar vooral ook de grote spiegelboten, die gigantische ladingen konden dragen. 

Wie in de schaduw van de schepen opgroeit weet er veel van. Eenmaal aan boord wordt die intuïtieve kennis versterkt door de ervaring. Tegen de tijd dat de zeeman twintig was en er een paar tochten op had zitten, was hij in het bezit van onschatbare kennis, zonder dat hij zich daarvan bewust was. Zo groeide met elke expeditie die Jan Janszoon ondernam zijn verbondenheid met het schip. De kaapvaart leverde hem niet alleen een dikbelegde boterham op, het schoolde hem ook in het besturen van de meest complexe schepen – kennis die hem straks goed van pas zou komen als hij in Barbarije zou stranden.’